Her gün, yüreğimde rahmet
ele ‘YAR’, yare ‘EL’ idim.
Yar yanında yare hasret
çekilmiyor, çekemedim.
Yuvam oldu şimdi gurbet,
gurbet ele gittim.
Gönlüm erir mum gibi elbet
çok yanmışım, bittim.
Verilmez ki bunca zahmet
gayri ben, bana yettim.
Unutmak mümkün, ha gayret
fırtına idim, dindim.
Kayıt Tarihi : 2.2.2006 10:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!