Çok sev beni Şiiri - Ertuğrul Temizyürek

kör kapıları açma yüzüme
vicdanından ileri koyma beni
körü körüne bağlanma
allahını sever gibi sevme beni
ben yerimi bileyim sen de sevgini
bile bile gel üzerime
can evimi bil
vuracaksan oradan vur
kuru bir yaprak gibi savrulma rüzgarımla
güne bakanlar gibi bakma yüzüme
bırak duyguların neyse gelsin üstüme
yalanı öğretme gözlerine
alıştırma dilini dönek kelimelere
kendin ol kendince sev beni
ve hep bil ne kadar sevildiğini
duymazlıktan gelme, kendince anlama beni
benim gibi ol, dengim ol
sen yaralı bir ceylan gibi olunca
güzelim rengin solunca
gözlerine yaşlar dolunca
mutlu olurum mu sanıyorsun
diyemesemde sana kanıyor yüreğim
yetmiş yerinden kırılıyor belim
bükülüyor kimsenin bükemediği bileğim
kıyamıyorum sana, ama diyemiyorum
ikilemler içinde yaşayıp gidiyorum
bazen haykırmak istiyorum gururla
işte sevdiğim kadın bu diye
elimden alırlar diye korkuyorum
bazen kimseler görmesin bilmesin diye
seni yüreğime hapsediyorum
o zamanda kıyamıyorum sana
sen alışmışsın özgürce uçmaya
sen kendini bir oraya bir buraya çarpınca
kolun kanadın inciyip kırılınca
gözün dönüp allah kitap tanımayınca
korkuyorum benide tanımazsın diye
kıyamıyorum seni, hapsetmeye
esirim olsan bile bu kadar çile niye
seni nasıl seveceğimi bilemiyorum
hem annemsin hemde babam
tüm sevgileri sende tattım
senle kendimi tanıdım
senden önce kendimi güçlü sanırdım
zayıf yanlarımı sende gördüm
tutkularımı nefretlerimi ölçtüm
yok sandığım duygularımı buldum odamda
saklanıp kalan yanımı buldum
meğer ne çok şeymişsin bana
bil ki çok şeyimsin kıyamıyorum sana
cehennemde olsamda senle razıyım buna..