Çocuktum... Şiiri - Derya Mengüllüoğlu

Küçücük bir çocuktum.
Ellerimde gökyüzünden koparılan yıldızlar,
Gözlerimde gökkuşağının tüm renkleri vardı.
Dağlarım kekik kokardı boyuna
Ekmeğim alnımın çizgileriyle kutsanmıştı.
Küçücük bir çocuktum
Ve anlaşılmayı diliyordum Tanrı'dan.
Çünkü ona en yakın bendim,
En iyi ben anlardım onu.
En fazla benim sesim ulaşırdı ona.
Anlaşılmayı diliyordum ve
Bana boşluğun o korkunç ağırlığıyla bakan
Gözlere haykırıyordum her gün
Burdayım..!
Onlar, büyüdüklerini sanan insancıklar,
Düşlerimde yarattığım dünyanın acımasız katilleri.
Onlar, gözleri görmeyen, kulağı duymayanlar,
Tanrı'yı unutmuşlardı...
Küçücük bir çocuktum.
Anlaşılmayı diliyordum Tanrı'dan
Beni duysunlar, anlasınlar istiyordum
Hiç büyümemiş büyüklerim!
Ve bir gece Tanrı'nın hıçkırıklarını duydum,
Ağlıyordu...
Duyun sesimi büyüklerim, duyun beni!
Bırakın savaşmayı, bırakın büyümeyi
Bırakın, Dünya hep yeniden doğsun!