Çocuktum Şiiri - Fetih Koç

herşey bir cuma sabahı başlamıştı
yağmurlu bir gündü
soğuktu, bir o kadarda anlamlıydı
ceviz yaprağındaki yağmur damlası düşerken toprağa
toprak öpüşürdü yağmur damlasıyla
bir işçi eli kadar sıcak
tarladaki buğday kadar bereketli...

her şey cuma sabahı başlamışt
ben yaşama böyle bir günde gözlerimi açtım
ben bu günü seviyordum
çocuktum, her şeyin farkındaydım
gelinciklerin nasıl topraktan çıktığını da biliyordum
onlar da çocuktu
sonra
koşardım upuzun çayırlarda
kelebeklerin nasıl seviştiğinin seyrine dalardım
akarsu yatağında dere boyuda koşardım
bütün çocuklar koşardı
ve sonra bakardık
dağlarının en yüksek tepesinin
gökyüzyle nasıl birleştiğine
çünkü güneşte oradan kayıp oluyordu
oraya sadece kuşlar gidebilirdi
daha sonra duydum
özgürlük savaşçılarıda
gökyüzüne yakın giderlermiş
yani o dağlara birde onlar çıkarlarmış
adları partizan, yüreklerinde isyan
mutluluk dolu, umut dolu gözleri
gökyüzü kadar aydınlıktır yüzleri
dedim ya size, ben çocuktum...

('bahar kokuyor yaram' şiir kitapından')