Cennet’in çiçekleri üstünde,
Ruhsuz yatıyordu erkekle kadının bedenleri,
Sersemce açık ağızlarla, aptalca bakarak, uyuşukça.
Düşünüp taşınıyordu Tanrı.
Kendisini uykuya sürükleyen sorun öylesine büyüktü ki.
Güldü Karga.
Istırapla kıvranan Solucan’ı ısırdı,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta