Çocukluk Aşkı Şiiri - Yasemin Özkaya

Herkesten evveldi
Bir peri masalı değildi belki
fakat pekala bir film olabilirdi hikayesi
bir tutuk evinde rastlıyor kız mesela
yıllar sonra
çocukluk aşkına.
iki uçarı sözcük
‘’çocukluk aşkı…’’
Tamlayan da aşık tamlanan da…
oysa sadece bakışmıştık...
ben yaşça o başça çocuk,
o kadar uzaktı ki elleri
merak ederdim ne renkti gözleri,
…

yılar sonra,
doktor olmuş biri,
diğeri ünversiteli bir genç kız
iddianameye bakarsan epey de tehlikeli
neyse ki usûlden yazılanların hepsi
düşünüyor kız
soracak birazdan, ‘’darp var mı''
olsa ne yazar…
ne gelir elinden
görevini yapıyor usulden…
çünkü o bir sıhhiyeci asker.
…
Olacak şey miydi bu?
bir kalp çarpıntısı
bir telaş
bir heyecan…
bir bakmak vardı o an
kahverengiymiş meğer gözleri
en yakın mesafeydi
fakat eskisinden daha uzaktı elleri
benim kadar tutukluydu sözleri
anlamlandırmak imkansızdı bu kadar tesadüfü
birkaç kelime düştü yere
kırıldı, döküldü…
bir iç çekişti
serzenişti,
hesap bile soramadım dedi gözleri
nasıl bir çekip gidişti?
Sonra endişelendi
çocukluk aşkının başı dertteydi…
…
Mağrur duruşum düzeneydi
masumiyetin öfkesiydi yüzümdeki.
yıllar sonra ...
En vefasız halimle
bir kez daha
bırakıp giderken seni
hiç bu kadar anlamsız olmamıştı
memleket meseleleri…

12.01.2017