Çocukluğumuzu unutmuşuz uçurtma ilerlerken göklerde
Masumluğu yitirmişiz renkli mendillerde
Şekercinin peşinden koşmuşuz
Büyürken ise çalarak
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Zevkle kendi çocukluğuma savrularak okudum şiirinizi.Zaman öyle çabuk akıp geçiyor ki, durup bakmaya vakit bulamadan, ve ne olduğunu bile anlamadan değişiyor çevremiz gördüklerimiz ve yaşam tarzımız. İyi mi, kötü mü bilemem; farklı olabilir herkesin yorumu, ama yitirdiklerimizin yarası sanırım hepimizin.
sizi kendi çocukluğumdan bir kesit sunmaya çalıştığım Taş Olmak Vardı, isimli şiirimi okumaya sayfama davet ediyorum. Sevgi ve saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta