Çocukluğumun Kenti Şiiri - Sinan Yolcu

Puslu havalar çöküyordu bu büyük kente
Sevdiklerimin her birinin yeri ayrıydı kalbimde
Sabahları dolardı güneş ışıkları evimize
Mutlu olmayı bilirdik en ufak şeylerden bile

Hayattayken sevdiklerim,
Çocuktum daha, ölümü nereden bileyim?
Yanlarında olmaktan mutluydum sevgi dolu ailemin,
Kötülük nedir hiç bilmezdim.

Geçmişime dönebilseydim eğer
Ailemi yanımda isterdim yeniden
Yanımda olsun kardeşlerim, babam, annem
Yaşayalım o güzel günleri yine hep beraber

Bu kentin başkadır benim hayatımdaki yeri
Unutmadım Puslu havasını, yağmurunu ve denizini
Bir göz kırpışı kadar mesafede şimdi sanki mazi
Unutmadım, unutamam kalbimde iz bırakan hiç kimseyi!