Çocukluğumun Elma Ağacı Şiiri - Ekrem Uçak

Köye giderdim bazı,
Maksadım Özlem gidermekti,
Yakınlarımı,kendime yakın hissettiklerimi görmeye
Bir elma ağacı vardı dallı budaklı
Herkesin gözü üstünde olurdu
Meyveleri gözle görüldüğünde.
Kıskanırdı zannımca
Kavaklar,kayısılar ve
Kendince bitmiş ağaç müsveddeleri
Benden küçükler,benim kadarlar,hatta büyükler;
Sahiplenirdi her bir dalı benimdir diyerekten
Bu arada meyveler alınırdı
Zavallı ağaçtan,henüz olgunlaşmamış
Diğer ağaçlara su verilirken ilk geçerdi su onun altından
En baştaydı,en gözdeydi
Dalındaki yayıkta çalkanan ayran
Ayranı çalkayanın dansı yayıkla,
Söylemleri, candan.
Beklerdik o ayrandan
Çıkarılacak yağdan tadımlık,
Elimizdeki ekmeğe sürüp doyumluk yapma
hevesiyle.
İş biter alın teri yağımız sürülür ekmeklere
Keyfimize diyecek yok bi kere.
Koş oyna,ne düşünce,ne tasa.
Kara çadır kurulurdu yanına,
Düğünü vardı Cevdet'in
Boyboy genç kız,oğlan
Halaya tutuşmuş,
Zurnacı İskani,davulcu Ahmo dayı
Karşıda elma ağacı,
Dalında meyveleri,
çocuklara gel gel diyor.
Yanına yaklaştırmayanlara inat,
Kışın kar kaplanırdı çevresi, ne misafir çocuklar
Ne arayan ne soran,
Yaz geç gelir,bahar pek uğramaz bizim oralara,bilirdi.
Uyurdu kış boyunca rahat rahat.
Aradan yıllar geçti,
Bir gün:
'Baraj yapılacak,o köye' dendi
Baraj yapıldı,elma ağacım sular altında şimdi.