Çocukluğumu Verin Bana

Çocukluğumu verin bana
Ne zaman düşsem
Babamın güçlü elleri kaldırırdı beni ayağa
Annemin öpücüğünü saklıyorum hala koynumda
Mor entarisiyle göz kamaştırırdı hayata
Resimler çiziyordum rengarenk
Kırık dökük mahallem neşeliydi
Tozlu sokaklarda büyüttüğüm hayallerimi verin bana
Geceleri karanlık değil, maviydi
Şarkı söylüyordu yıldızlar
Korku ile el sıkışmıştık
Hüzün ile ayırmıştık yollarımızı
Kışları bahar kadar çiçekliydi
Soframız ziyafetti kurufasülye soğanla
Pencerelerde gülümseyen menekşeler
Sevgiye doymuş çocuklar
Kol kola girmiş insanlar vardı
Tadına doyamadığım dost sohbetleri
Huzurun sıcaklığı ısıtıyordu içimizi
Öyle güzeldi ki yaşam
Güneş aşık olmuştu dünyaya
Çocukluğumu verin bana
Düşlerimi de koyun arasına