Çocukluğumu Ayıklarım Bu Güne (1)

Arada beynim büyüyor pütür peltek
kocaman sarmal sarıyor liğme pamuk
çocuk yumukluğuma dönesimden sanki
heveslenir anılarım, unutuluşu aralar...

Geçen unuttuğum sokağa rastladım şaşkın,
henüz yolunu bulmaya koyulmamışken hayatın
dumansız toprakta çil yavrusu şenliği...

gizlendim bir köşeye ıssız
gözümde trampet coşkusu
hiç biri görmedi beni
işledim içlerine kayıp kendimden

taze somun kokusu tüttü
çelik çomak çubuklarıma...

çizgilere çifte bas zıpla
tek ayak üzerine
sekersin sonra hani...

ipimi de isterim eksiksiz
asılırım iki elimle
sırrını sararım dünyanın
sıçrarım üzerine basmam,
içinde üç beş dolanırım
nefesim dilimde sayar...

yer altında soluğun
mucize gözeneğini kurcalar,
solucan parmaklar kıvrılır
kil bulamaçlı avuçlarıma...

üzüldüm ama
larvaları kurumuş derenin
geçmiyormuş buradan yolu,
olsaydı kurbağların kuyruklarına
takılan pileli eteğim sırılsıklam
bu yaşta annem kızar mıydı?

yasak ıslah edememişti dayağı...

Sesil