Çocukluğum3 Şiiri - Akif Tütüncü

Çocukluğum
Gizlenmiş umutlarımın kaderimde ardım sıra gelip
Gölgemi takip eden yıllarım
Bir bahar yeniden açar diye içime sakladığım yıllarım
Kokun çok uzaklardan gelir
Yüreğimi terk eder acılar bazen
Hep geç kalınmış umutlar saklıdır çantalarımızda
Hayat bize küsmüştü
Biz hayata
Yıldızlar azalmıştır
Ahşap kapılardan girerdik sevdiklerimize
Nefes nefese kışların çığlıklarını kovalardık
Güneşli günlerde gökkuşağının altına girelim diye
Gitme
Hayat ırmağım gitmez bu şehirden
Gitme
Hayat mahallesinde yalnız kalırım gitme
Sevdayla saklambaç oynarım
gitme
sevinçlerimle salıncak oynarım
gitme
annemden öğrendim gözyaşlarından ev yapmasını
kalbime ilk imzayı atmayı
kömür sobalarından geleceğe köprü kurmayı
çocukluğum gitme
yüzemez ki balıklarım sen olmazsan geleceğe
bölünürüm damla damla
gitme
emanet ederken yetimliğimi sana
solarken yıllar damarlarımda her basamakta
bıçak gibi keserken her nefes alışımda kaybettiğim sevdiklerimin yüzü içimi
gitme
ezilmiş çocukluğum dizilmişken vagonlara Ard arda
yüreğimde kelepçelerle giderken bıçak sırtı kaderime
gitme
çember çevirirken sevinçlerimi
ilk diktiğim ağaç büyürken kalbimde
ilk aşklarımın parmak izi dururken avlu duvarlarında
gitme
hayat bisikletimi çeviremem gitme