Çocuk gülüşlerim vardı,
Çocukluğumda.
Dizimdeki kan pantolona sinerdi de,
Ağlamayı bilmezdim.
Ne zaman büyüdüm.
Ve o kan gözümü bürüdü,
Ağlamayı öğrendim.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu değerli eseri kutlarım.Olay örgüsü o kadar doğal ve güzel işlenmiş ki, temada kendimi buldum.Başarılarınızın devamını dilerim.
Bu değerli eseri kutlarım.Gerçekten çok etkileyici.Olay örgüsü o kadar güzel işlenmiş ki, temada kendimi buldum.
bence insanlar hayatını çocukluğunu istediği gibi yasamalı ve bunu sayın KAZIM BAŞEKMEKÇİ çok güzael anlatmış TESEKKUR EDERİM şiir hayatında basarılar dilerim
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta