Hep çocukluğumu getiriyor usuma
Dört köşe taşlarla bölünmüş yollar
Meyveleri daha hamken dallardan koparışım
Camlara taş atışım sevinerek
Yasak sözcüğünden habersiz yaşayışım
Alabildiğine özgür
Terbiye sözcüğünü aşan resimler çizişim duvara
Şarkılar söyleyişim vurgusuz
Bir sulu sünger gibi büyüyor anılarım
İnsanlar duygusuz
Çocuklar diyorum
Ak günlere özlemli
Büyüyor hep büyüyorlar
Akşam yellerinde
Çok sesli müzik çıkaran ormanlar gibi
Ben yalın kalıyorum
Ben cılız
Oysa onlar küçücüktü hani
Hep çocukluğumu getiriyor usuma
Dört köşe taşlarla bölünmüş yollar
İnsanlar duygusuz
Evren değişti
Değişti çocuklar
Bir türlü anlamıyorlar
Kayıt Tarihi : 5.8.2014 01:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!