Çocukken bir masal dinlemiştim.
Çobanın biri, bir tezeğe aşık olmuş.
Tezeği tam yedi yıl torbasında taşımış.
Yedi yıl sonra, bu aşkın anlamsızlığından kurtulmak için, bir koyundan sağdığı süte tezeği doğramış ve yemiş. “Oh be! ... Nihayet kurtuldum! ...” demiş.
Masal bu ya, hem de anlamsız; ama verdiği ders anlamlı;
“Eğer sevdanız anlamsızlık ifade ediyorsa, çok zor da olsa, onu yutun ve ondan kurtulun, hazmettiğinizde tüm dertleriniz biter! ”
Sevgi ve saygılarımla.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta