Merak etti cocuk. Bir kalbine bakti, bir disariya. Aradigini bulamadi. Kalbindeki o sey, disarida yoktu. yine de aradi cocuk. Acti kalbini ve aradi. O aradikca, kalbindekileri caldi insanlar. Guzelliginden faydalanip baska seylerle doldurdular. Kalbi söndu cocugun. Bir zaman sonra hissetmedi artik. Aramadi da! Kendini kapatti cocuk, vermedi daha sonra kimseye kendinden. Kimseden istemedi kimsede aramadi. Kabul etti, vazgecti..
Cocuk ~
yalnızlık
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Devamını Oku
hızla alçalan bulutlar
karanlık bir ağırlık
hava ağır toprak ağır yaprak ağır
su tozları yağıyor üstümüze
özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta