Çocuk yüreğimizle coşup oynarken,
Sebepsiz kahkalarla çınlatırken duvarları,
Soluklanmak için durduğumuzda hep,
Konuşurken arkadaşlarımızla bir heves,
Büyümek telaşı vardı çabucak…
Sanırdık ki devleşeceğiz o zaman,
Düşüp dizlerimizi yaralamayacağız,
Bütün sevmediğimiz olayların akışını değiştireceğiz….
Önce sevdiklerimizi sonra da kendimizi bir kahraman gibi koruyacağız…
Dünyayı hep çocuk düşlerinde ki gibi mutluluklara boğacağız…
Ne bilirdik ki bizlerle birlikte karabasanlarında büyüyeceğini,
Ne bilirdik ki seviçlerin,gülücüklerin,sevgilerin küçüleceğini…
Bilseydik daha çok ağlayacağız,ağlatacağız,
Bilseydik ki o çocuk hallerimizi özleyeceğiz,
Hiç ama hiç acele etmezdik…
Kayıt Tarihi : 7.3.2011 10:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!