Ayaklarım çıplak yürüyordum çocukken
Toprağın dilini en iyi çocukken anlarsın.
Bir gelincik ile arkadaş olursun, doğada
Kumdan kaleler, çamurdan evler kurarsın.
Annem kızardı, hep toprak affederdi beni
***
Ve gün gelir büyürsün; ama ilk adımların
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta