Çıkan ilk gökkuşağının altından geçip ,
Çcukluğuma dönsem.
Annemin kurduğu sofrada, yine kardeşlerimle didişsem.
Babamın kollarının arasına sığınıp,
Saçı okşanan, gözlerinden gelincikler dökülen,
Gülücüklerinden dünyalar benim dedirten,
Kıymetini bilemediğim çocukluğun hükmünü sürsem.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta