Çocuk Gülüşümüz Şiiri - Hasan Okursoy

ÇOCUK GÜLÜŞÜMÜZ

Zemheriden kalma bir poyraz
dal uçlarımızı yoklar durur
nasıl olacak bilmeyiz?
giderken son yolculuğumuz

bir gün koca su da
yatağını bulur yalnız
bir öykü uçurumdan düşer
yanar bir anız

ağaç altında
sarı bir temmuz
akşama soyunur
zonklar acımız

dallarımızda
kalan kuş sesimiz
yollara düşer
çocukluğumuz
akşam saçaklarına kaçar
rüzgarı kalır yalnız

nereden nereye tanrım
akşamı beklerken karanlık çürür
günün toynağın da titrer akşam
terinde üşür

hendeklerde
gün çabuk iner
akşam sabırsız
bizi bekler
yıldızlardaki umut
cebimizden taşar

yapraklara sarıp
sabah bulamadığımız
yaz gecelerinde
dam üstünde bize bakan yıldız
kim bilir nerede?
yine çocukları oyalar mı yalnız?

elmada kurt
birde koca su
bir sızı da ısırdığımız
hala bizi bekler mi?
o unuttuklarımız

insan
o günlerden kopamaz
çocuk gülüşümüz
çağırsak gelmez

Hasan Okursoy