Çocuk Şiiri - Ahmet Türk 2

Daha on üçünde
Kocaman bir hayat
Açtı gözlerini o sabah dünden kalmışlığın çaresizliğiyle
Şehir uyuyordu daha
Soğuktan karıncalanan elleri kıpkırmızıydı
Hissetmiyordu bile
Ellerini rengi solumuş ceketinin ceplerine attı
Derin bir nefes çekti sonrasında ciğerlerini parçalarcasına
Delik olan cebindeki mendil hala oradaydı
Çünkü kazanacağı parayla o gevrek simidin hayalini kuruyordu

Biraz yürüdü
Bir abdal çeşmesinde yüzünü yıkadı yeşil ceketli çocuk
Her geçen gün biraz daha zayıflıyor her geçen zaman onu biraz daha güçsüz kılıyordu
Ama aldırış etmedi
Yol boyunca yürüdü
Yol bitmiyordu ama bitkin düşüyordu artık
Satamadı mendilini
Issız bir parka sessizce oturdu
Aç kalan karnını uykuyla bastırdı o gece
Cebi delik ceketine attı ellerini
Satamadığı mendilini ellerinin arasına sıkıcı tutturdu
Dizlerini büktü
Belki de son kez kapıyordu gözlerini
Kocaman yüreği fazla gelmişti dünyaya
Kimsesizliğini ve yalnızlığını alıp göçtü bu diyardan yeşil ceketli çocuk