çocuk susar bazen,
ama sessizliği bile konuşur
bir kırık oyuncağın başında
bir dost gibi bekler, onarır kalbince
bir merakla sorar:
"ölüm ne demek?"
biz sustuğumuzda o anlar
cevaplar her zaman kelimelerde değil
rüzgârla yarışa girer
düşse de ağlamaz bazen
çünkü düşmek,
yeniden başlamak için güzel bir bahanedir
yüzü toprak, elleri boya
bir çiçeği incitmeden sever
ve o çiçek,
ancak bir çocuğun bakışıyla
bu kadar güzel açabilir
çocuk,
bir şiirin eksik kalmış mısrası gibidir
tamamlandıkça anlamı büyür
büyüdükçe de eksilir biraz çocukluk...
Kayıt Tarihi : 9.4.2025 23:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!