Çocuk Şiiri - Mahmut Çetin

ÇOCUK

Hep bilindik nasihatleri dinlerdim büyüklerden,
Söylenene aldırmadan, söyleyeni süzerek,
Çocukça düşününce,
Hepsi fayda etmezdi.
Anlamsız yumruklar sıkardı içimi,
Ben bildiğimi okurdum,
Dönüp bir daha bazen,
İnandıklarım oldu,
Ama bir şeyi düşürmedim,
Bildiğim beni!
Öğrendim, büyüdüm...
Dersler aldım, dersler verdim,
Bayramlardaki sevincim,
Önce mutluluğu sorgulattı bana,
Yaslı günlerim çoğaldı...
Derken o çocuk büyüdü,
Sevinçlerini, üzüntüleriyle harmanlayarak,
Yargılarım var artık,
Eskisi gibi, boşyere değil,
Daha bir yaşanmış,
Daha duru, sorusuz.
Ama hala boşverip, oynadığım da olur,
Geldik gidiyoruz,
Bir bel kıvırmadan bitmesin diye,,,
Dedim ya; Ben de çocuktum...