Çocuk! Şiiri - Ceysu Çalışkaner

Güneş doğar,
Yeniden tomurcuklanır içimizdeki elem
İklimler belli belirsiz..
Sevdanın rengi gri bizde hep..
Yüzü sararmış solgun çocuklardık çünkü biz..
Sevmek eylemine hep bir adım geride
Hep bir adım çekinik

Işıkları yanan evlerde ışıksızdık
Gür gür yanan sobaların dibinde çaresizce üşürdük
Anlamlandıramazdık içimizdekilerin sebebini
Hep hakkettiğimizi düşünürdük,

Yağmurlu günlerde şortla, terlikle gezerdik
Eski bir düldülün içinde oturur annemizi beklerdik
Salatalıkla karnımızı doyurabildik diye sevinirdik
Halk otobüsüne bindiğimizde para alırlar diye hep çekinirdik..
Sonra sonra otobüse de binmedik zaten,
Misafir çocuğu da olamadık ki biz
Çocuk bile olamadık..

Çocuk olabilmek maddiyat isterdi çünkü
Otobüse binmek para
Misafir çocuğu olabilmek bile parayla
Biz hiç sevilmedik
Hiç de sevmedik zaten....