Çocuk Şiiri - Mehmet Esat Güney

Çocuk, kainatın asıl neşesi
Çesme akar temiz, sen o saflık
Çocuk,camilerde bayramin sesi
Cemalin sanki gül, bende aksaklık

Layık değil sana dikişten örtü
Özgün bakışına nur olsun nakış
Sen sustukça başlar dipsiz gürültü
Bir edepsin edep,yokluğa kaçış

Lal olsam diyorum dinlesem seni
Gece gibi düşsen aklansa huzur
Yaşın önden gitsin, bırak kendini
Bu karanlık halde,gülüşle zuhur

Fikrin saf, fikrin ak fikrin bize cenk
Derinde gün yüzü sende açar ay
Her söyleşin küçük, küçüklüğün ahenk
Sen ki; doğal güzel,koş desinler tay

Çocuk, hakikat bu hakdır muzaffer
Çocuk, bebek gibi günahsız beden
Çocuk, minderinde sedanın zafer
Çocuk, acı değil ömürdür geçen