Ellerinde çöpten bulduğu ekmek parçası,
Gözlerinde mutluluğun ışıltısı var.
Küçücük omuzunda hayatın yükü,
Göz görürde nasıl sızlamaz vicdanlar.
Tok açın halinden hiç anlamıyor.
Doymayan nefsimiz yoksulu unutmuş.
Soğuktan titrerken bu garibanlar,
Şeytan bize insanlığımızı unutturmuş.
El verip ellerine tutamaz mıyız?
Sıcak bir tas çorba sunamaz mıyız?
Vurdum duymaz olmaya devam edersek,
Allah’ın lanetine uğramazmıyız?
LEYLA GÜLEÇÖZ
Leyla GüleçözKayıt Tarihi : 27.6.2017 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!