yoksulluklarla büyüyen çocuk,
yolu hep yokuşta,
kaybetmiş kendini bulamaz...
her zavallı bakışta
kendini paralama,
yüreğini yaralama!
en mühimi;
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bir yerde okumuştum: Çocuk, insanın babasıdır, diyordu.. Ne kadar doğru bir söz.. Kutlarım Saygılarımla
Hiçte fena değil.
Mükemmel şiir yazmaya namzetsin.
Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta