Çocuk Şiiri - Mustafa Kuz

yoksulluklarla büyüyen çocuk,
yolu hep yokuşta,
kaybetmiş kendini bulamaz...
her zavallı bakışta
kendini paralama,
yüreğini yaralama!
en mühimi;
değme insanlık
senin katında cücedir;
yediğin kara ekmek
çalınan milyarlardan yücedir...
tok ne anlar senin halini,
kabahat hep düşende midir sanki...
hayat değil acımasız olan,
insanoğludur bu çarkı kuran...
biliyorsun sen de ben gibi,
ekmek kadar kutsaldır emek...
hüznünü biliyorum,açlık değil de
sevgisizlik seni üşüten...
ey bulut gözlü,umut yüzlü çocuk
umudumuz sönmesin
sen geleceğimizsin...
ne olur yanlış anlama,
al,yüreğimi ört üstüne
ekmek veremedim,ama,
belki bununla üşümezsin...