Çocuk Şiiri - Samet Can

Çocuk
Yüreğimden mecruh ümitlere açılır gökyüzü.
Akşam oldu mu, zindanları yırtar çığlık.
Zavallı çocuk, ne de çok isterdi gün yüzü!
Aynalı pencereler, nereye çevirse başını, karanlık.
Didiniyor, çırpınıyor, ayaklar çıplak!
Düştü mü binlerce top şehrine?
Bir hortlak gibi fışkırır toprak.
Zavallı çocuk, bir göğüs bulsa da gömse burnunu.
Yürekler ağızda, korkudan çatlamış bir dudak!
Ölüm, kin ve azap kamçılasa da çürütmesin ruhunu!
Aldatmadan namlular, nereye sıksam bu son kurşunu?