Çoban çıkınında nevale Şiiri - Halil Kıv ...

Dağınıklıkları derleyip toplayıp
bir çıkına girdim.
Dur durak bilmez can atışları
marifetsiz iblisti

o girmedi çıkmaza

Ayrılırken herşey birbirinden amipler çoğalıyor du
ben uyduruyordum laf olsun diye

sıradan atmosfer hava atıyordu
çalım satıyor üstünde kül örtbas

düşünmemin hiç önemi yok
her attığım düş(eş)

şimdi kendin misin dememe ramak kala fırladı
sevindi bulunduğuna
boynuma sarıldı iki dize
muhtacım içime-dedim.
sudan sebebler kesildi musluktan

çıktım çıkınımdan
güttüğüm harfler açıkmıştı

ak kağıda kara/çala/kalem
kirli iz’di kendimden.
salıverdim (y) aylağa