Ufak bir kalem ile başlarsın çizmeye,
Dakikalar geçer, çizmeye devam edersin.
Tam anlamıyla yaşarsın çizdiğini..
O da seni yaşamak ister..
Sende yaşatmak istersin çizdiğini.
Dışarı çıkmasını sağlamaya çalışırsın..
Kafası, kolları, bedeni oluşmuştur artık çizdiğinin.
O da heyecanla dışarı çıkıp seninle yaşamayı bekler.
Büyük bir iştah ile,
ayaklarını da oluşturmaya başlamışsındır.
Sadece geriye bir ayak kalır,
Son adımları uygulamaya koyulmuşsundur..
Birde bakmışsın ki kalemin bitmiştir,
Son kalan bir ayağı çizemeden…
Ve kağıdında mahsur kalır
Dışarı çıkamayan karakter.
Kayıt Tarihi : 1.9.2007 19:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!