Çizgi Şiiri - Ercan Özcan

keskin bir cesaretle
ve dopdolu iki kalple,
çizgiyi çektik artık,
öncemiz vardı öncede, bir de sonramız artık.
Hasretimiz, sevgimiz ayrılığımızı yendi.
gökyüzümüz birtanem, inan daha aydın şimdi,
çiçekler daha renkli, ağaçlar daha yeşil,
baharlar tam bahar,
kışlar kış gibi karlı, beyaz.
Kuşlar daha bir cıvıl.
çocuklar bir başka oynuyorlar şimdi caddelerde,
mutluluğun sesi,nefesi her yerde birtanem,
inan her yerde…
öncemiz karaydı kimi zaman,
puslu, yaslı.
Bulutlanırdı gözlerimiz,
Ve bırakırdı içindeki kasveti,üzüntüyü ıslak ıslak.
Sana benimsin dediğimde bilirdim
yarı benimdin,
Bir yanın hala başka yerde,
Bir yanın hala yaban ellerde.
Sardığımda seni bir şeyi dilerdim hep,
Doyasıya benim olmanı,
Sımsıkı benim olmanı.
Kanım kadar benim, benim kadar benim..

Çektik çizgiyi evet,
Şimdi daha bir benimsin artık,
Hınca hınç benim,
Damarda akan kanım kadar,
Hep benle duran yanım kadar benim.

Sonramızda birtanecik papatyam, goncam, çiçeğim,
Bembeyaz gelinliğin, duvağın,
Bir kavuşma masalı bu,
Prensesim sen, meleğim,
Hem gelinim, hem de helalim, yarim.
Iki imza kaldı şimdi parmaklarımızın ucunda.
Ve şahitlerin huzurunda.
Dilimizde avaz avaz iki gür ‘’evet’’
Bir ayak basımında, acısında.
Hissettiğimiz acı deil aslında yada hiçbirşey,
Hissettiğimiz, sadece birbirimiz,
Sevdiğimiz şarkıyla dansımız,
Sımsıkı sarılmışız,
Unutmuşuz herşeyi, kederi, yası.
Ilk dansımız iki kişilik bir ömrün ilk provası.
Devamı uzanır gider sonsuza,
Sonramızın en başı iki naïf ama silinmez iki imza…

Ve Sonramızda çocuğumuz,
Yavrumuz,
Güneşimizin ışığı,
Ağacımızın meyvesi,
Kalplerimizin anne, baba diyen sesi,
Yuvamızın neşesi.
Yumru yumru elleriyle,
Gülen gözleriyle, masumca bakan,
Nefesi, elleri, ve her yeri sen kokan yavrumuz.
Sonramız şimdi bir uzun ömür,
Yaşanmayı,
Birlikte yaşlanmayı bekleyen.
Ama beraber hep,
Ama yan yana, diz dize, göz göze…