Ciyağor Şiiri - Alisultan Karagöz

CIYAĞOR

Bu toprak benimdir, bu vatan benim.
Ölsem büküldüğüm, bu kefen benim.
Nakışım gayretten bu çimen benim
Yorulmaz, vasfında dilim cıyağor.

Ayrılık içimi ditip dağıtır
Ömrümün köhne korkak çağıdır.
Her taşı tarihin bir varağıdır.
Dil açar dokunsan elim ciyağor.

İstersen bağışla istersen kına,
Yenildik zamanın zalim oyununa,
Giden oğulların döne koynuna
Sen hiç çekmeyesin zülüm ciyağor.

Hayat eleğinden sır açan günden
En büyük dostlukla barışan günden,
Anam toprağına karışan günden,
Çiçeğim cıyağor, gülüm ciyağor.

Ağlasam gözümün yaşı sen oldun,
Konuşsam sözümün başı sen oldun
Dünya bir yüzükse kaşı sen oldun,
Ey! benim gayretli elim cıyağor.

Ali düşüşmüş, keza bahtına,
Ömür vefa ede biraz vaktine,
Tanrı bahtiyarlık yaza bahtıma
Gelip kucağında ölsem cıyağor.

Ali karagöz. 29.03.2010