Çırpındıkca Ölüyorsun Şiiri - Hülya Korkmaz

Attığın her adım,
uçurumun kıyısına sürüklüyor seni,
Kurtulamıyorsun.
Düşmemek için çabalıyorsun,
Gücün yetmiyor,
Defalarca itiliyorsun o uçurumdan.
Kara yazılmış kaderin Ak olmuyor.
Siyaha bürünmüş hayatın Aydınlanmıyor.
Gittikçe yok oluyorsun.
Kayboluyorsun bilinmezlik içinde.
Bazen aldığın nefes bile ağır geliyor,
Yutkunamıyorsun.
Boğazına takılan hiç kelimesi,
Tıkıyor ciğerlerini,
Nefes alamıyorsun.
Hiç umudu olmayan yarınlar,
kabus gibi Çöküyor omuzlarına.
Korkuyorsun.
~~~~~~~~~
Taşıyamıyorsun bedenindeki canı,
Biriken acılar derin yaralar açıyor ruhuna.
Dikiş tutmayan yamalı kalple,
kimsenin kalbinde değer bulamıyorsun.
Hiç kimsenin kimsesi bile olamıyorsun.
Kolunu kanadını kırıyorlar da,
Sen sadece çırpınıyorsun.
Acına sen acıyorsun sadece.
Kimse senin acını Anlamıyor,
Anlamak istemiyor tükeniyorsun.
Bitmiyor geçmiyor sızı yürekte,
Dilini lal ' gönlünü idam ediyorsun.
Çabaladıkça batıyor,
Çırpındıkça ölüyorsun.