Sırlarımızdan kaçarken yandi yollarımız
“Durun” dedi arkamızdan bir ses
Durduk, kaldırdık ellerimizi
Dua etmek gelmedi aklımıza, korkmuştuk,
Teslim olduk söylediğimiz en büyük yalana.
Çirkin adamlar gelip söktü kalplerimizi
Meze olduk sofralarına
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta