Çıplakayak Şiiri - Çisem Balkarlı

soydum portakalı başucuma koydum
başıboş yalanlara gönül yerinde doydum
bir günah sıktılardı bahtıma, kasımpatıların bile gördüğü
gizli gizli seviştikleri kırlangıçkuyruklarının
nerden baksanız bir koza kadar ağırımdır şimdi
yumaklarla dolu her yerim, her bir yerime sarılmış kirli beyaz
tırtıllar beyaz, güneş beyaz, şu gökyüzü hala bembeyaz
gözlerim on üçüne bastı bu yaz
dudaklarım bir kelebeğin ömrü
bir ömür istenir mi yalnızlığa övgü

kusura bakmayın, göğsüme biraz kömür bulaştı
saçlarımı kestaneye boyadım, lekesi tenimde kaldı
oysa bir kaç şiir okusam geçerdi belki bulantılarım
rubailerden taşıp durmaktayım

bir roman çocuğuydu sanki romanlardan fırlamış
kızarmış elmacık kemikleri aynı elma gibi
üstelik yalınayak gezer köpekleri
uçurtmasını uçurmuş tanrı'yı bekliyor bir iskelede
roman hüzünlü roman, hüzünlü roman
- yine kulaklarımda armonik gam
melankoliyi sevmediğime inan-
yedi köpek ve tanrı
ve ben, ve bir roman
oracıkta kanayıverdik uçurtma savrulunca
kuyruğu dolanmış boynuma