Cinnet Şiiri - Necati Atilla Soykan

Kaf dağından kaçıp çağın üzerine inen cinayet
Cinnetin yeni adıdır tükettikçe çıldıran insan
Prometheus’a omuz veren ne toprak nede ateş
Bölücü bir aşk tüm zamanlara öfkeyle yaslanan.

Sıradan tutkuları makinalar yaslıyor vitrinlere
İhtimaller polemiği örümcek ağında manzara
Yasaklansada acı görsel bir şölenle bağıracağız
Yaramız emanet verilmiş kaybolmuş mektuplara.

Heyecanları utandırıyor Tanrım yokluk kırbası
Namusluca yaşamak geri dönmeyenlerin şarkısı
Bu yüzyıl ki namluya çırpınarak yüklenmiş öç
Bir kucak dolusu siyah kar ve içinde kan pıhtısı..

Çağdaşlarımız geçmişin fotoğraflarını yakıyor
İrin akıyor ellerden ki! tarihte böyle başlamıştı
Telaş içinde cinnet manşetlerde lanet okuyor
Taammüden işlenen cinayeti devrim sayıyor…