Ben ne zaman gözlerine bansam sesimi
Yufka ekmek kadar cömertti gülüşün
Çatlamış soba olurduk çinkolu bir evde
Karton tavanlardan okurdum alnımın yazısını
Bu şehir çocukluğumun hırçın aşkıydı
Beni çağırıp durdu arsızca içime oturdu
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta