Senliğimi açan kalemim traş oluyordu,
Kimsenin bilmediği bir ayyuka çıkarken zaman.
Yine bir kurşun hızıyla ağzımdan,
Bana sen yazıyorum,sana ben.
Bir el çıkıyor boğazımdan,
Yüreğim kan revan,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta