Çimen Gözlüm Şiiri - Nimet Öner

Çimen Gözlüm

Elif’e

Ben seni ilk defa değil
Doğduğum gün görmüş gibiyim
Yeni sevmiş değil
Bin yıldır sever gibiyim Elif
Her seferinde yine ilk bakış gibi
Yine ellerim titriyor
Yine yüreğim tutuluyor sana
Çimen gözlüm
Gözlerinde saklı bir bahar var
Ben kurak toprak gibiydim
Sen yağmur gibi indin içime
Ben yeşerdim
Adını her anışımda
Alev alıyor dilim
Ne zaman sus desem kendime
Kalbim bağırıyor adını
Bilir misin Elif
Yanmak kolaydır
Ama bir çimenin gözünde yanmak
İşte o, ölüme razı olmaktır
Ben seni sevdim
Gölge gibi değil
Korkak değil
Yarım hiç değil
Ölümüne!
Canıma kast ede ede
Yine de senden vazgeçemem der gibi aldığım her nefeste
Çimen gözlüm
Sen gülümsediğinde
Yeryüzü bana vatan oluyor
Sen sustuğunda
Tüm dillerde yetim kalıyorum
Eğer bir gün biterse her şey
Bil ki, ben yine seni seveceğim
Toprak olup çimen gözlerinin dibinde bekleyerek
Ve belki sen çiçek açarsın
Ben artık susmuş olurum
Bilirim ki aşk konuşur benim yerime
Hep seni söyler Elif Elif diye
Çimen gözlüm
Ben seni
Kendimi yaka yaka
Yok edercesine seviyorum
Her sevmek bir eksiliş bana
Her bakışın biraz daha yanmak
Sen bir gülüş bırakırsın ardında
Ben bütün ömrümü dökerim
Bile bile yanmak olmaz belki
Senin narına yanmak
Şereftir bana
Seni hissederek yanmak
Ölmeden cenneti yaşamak gibi
Bilirim
Bu aşkın sonunda
Belki ben kalmayacağım geriye
Ama adın
Benim küllerimde
Yeşerecek yine
Çimen gözlüm
Senin susman yakar beni
Ben razıyım
Yeter ki sen
Bir kere daha
Seviyorum de bana
Yak beni yine
İsminle gözlerinle
O bahar gibi duruşunla
Ben yangına doğdum zaten
Seninle kül olmak
En güzel ölümdür bana

Azra Nimet Öner