Çimen Gözlüm Şiiri - Nimet Öner

Çimen Gözlüm
Ateş’ten Elif’e

Ben seni ilk defa değil,
Doğduğum gun görmüş gibiyim.
Yeni sevmiş değil,
Bin yıldır sever gibiyim Elif.
Ama her seferinde yine ilk bakış gibi
Yine ellerim titriyor,
Yine yüreğim tutuluyor sana.

Çimen gözlüm…
Gözlerinde saklı bir bahar var,
Ben kurak toprak gibiydim,
Sen yağmur gibi indin içime,
Ben yeşerdim.

Adını her anışımda
Alev alıyor dilim.
Ne zaman sus desem kendime
Kalbim bağırıyor adını

Bilir misin Elif,
Ateş olmak kolaydır,
Ama bir çimenin gözünde yanmak
İşte o, ölüme razı olmaktır.

Ben seni sevdim
Gölge gibi değil,
Korkak değil,
Yarım hiç değil…
Ölümüne!
Canıma kast ede ede,
Yine de senden vazgeçemem der gibi aldığım her nefeste

Çimen gözlüm
Sen gülümsediğinde
Yeryüzü bana vatan oluyor,
Sen sustuğunda
Ben tüm dillerde yetim kalıyorum.

Eğer bir gün biterse her şey
Bil ki, ben yine seni seveceğim
Toprak olup çimen gözlerinin dibinde bekleyerek…
Ve belki sen çiçek açarsın,
Ben artık susmuş olurum.
Ama aşk konuşur benim yerime
Hep seni söyler Elif Elif diye

Çimen gözlüm,
Ben seni
Kendimi yaka yaka,
Yok edercesine seviyorum...

Her seviş bir eksiliş bana,
Her bakışın biraz daha yanmak…
Sen bir gülüş bırakırsın ardında,
Ben bütün ömrümü dökerim peşine.

Benim adım Ateş ama
Senin narına yanmak
Şereftir bana
Senin hissede yanmak
Ölmeden cenneti yaşamak gibi...

Bilirim,
Bu aşkın sonunda
Belki ben kalmayacağım geriye,
Ama adın,
Benim küllerimde
Yeşerecek yine.

Çimen gözlüm
Senin susuşun bile yakar beni,
Ben razıyım
Yeter ki sen
Bir kere daha
Seviyorum de bu yüreğe.

Yak beni yine...
İsminle, gözlerinle,
O bahar gibi duruşunla…
Ben yangına doğdum zaten
Seninle kül olmak
En güzel ölümdür bana!

Azra Nimet Öner