Çilekeş Sivaslı Şiiri - Abdullah Uludağ

Karlı dağların dumanında bir çizgi
Yılların yükünü taşır Sivaslı’nın yüzü.
Çilesi çoktur ama sitemi az,
Her sabah umudu yeniden çözer düğümü.

Rüzgâr döver Kızılırmak kıyılarını,
O yine de toprağına selâm durur.
Yüreği köz, sözü ağırdır;
Susması bile dağları titreten bir gurur.

Sıcak bir çay koyar akşamüstü,
Dertlerini hafifçe üfler buharına.
Ve her yudumda hatırlar:
Sivas’ın sert ayazı bile erir insanın içindeki bahara.

Çile çeker ama boyun eğmez,
Adını yazar taşlara, taşa sabır öğretir.
Çilekeş Sivaslı’dır o;
Düştüğü yerden kalkmayı en iyi o becerir.