Çıkmaz Sokak Şiiri - Yahya Uzunal

Soğuk sokaklarından geçiyorum bu gece,
İçim yanarken, dışım titriyor adının geçtiği her cümlede.

Sessizce bekliyorum, artık düşlüyorum gel demeni,
Çünkü bana kimse, senin kadar güzel git demedi.

Tutunuyorum bir korkak gibi kalbinin kenarına,
Denizin dalgaları gibi her seferinde geliyorum kıyılarına.

Susmak, sensizliğe en büyük çözümdür belki,
Bedenen gitsen de, ruhen varlığın gönülde baki.

Hangi alemde olursa olsun, bir gün göz göze geleceğiz,
Hiç konuşmasak bile, birbirimize çok şey diyeceğiz.

Benim için bir menekşe gibi kokun, bilmesem de bilirim güzel olduğunu,
Başkaları anlamaz ama ben bilirim, neden sustuğunu.

Hikmetine sual olunmaz, kader bu, karşısında durulmaz,
Rıza almadan gönüle girilmez, bilirim senin de rızan olduğunu.

Yüreğim düşer kalemin izine, bana tek bir güzel sözüne,
Dön bir bak, sen de özüne, bilirim ben orada kim olduğunu.