Gözlerimden dökülen yaşlar da senin eserin.
Bu dünyada ne eşin var ne de benzerin.
Sen yanımda olsaydın, belası olurdum kanserin.
Yoksun, güzelim, yanımda yoksun.
Sessizliğimi bozan büyülü bir varlıktın.
Odamın duvarında gizlenen hayaliydin.
Hayatımın rengi ve benim ilhamımdın.
Yoksun, gülüm, yanımda yoksun.
Kulaklarım en çok da seni duymak isterdi.
Gözlerim seni görmese, hayatım kararırdı.
Varlığın içimi ısıtmasa, bedenim donardı.
Yoksun, birtanem, yanımda yoksun.
Şimdi seni anan dilim tad alamaz.
Seni hatırlayan aklım toparlanamaz.
Seni hisseden kalbim doğru atamaz.
Bu bedenim yokluğuna dayanamaz oldu.
Mezarından çıkıp da gelsen,
Geçmiş günlerdeki gibi sarsan beni.
Tir tir titreyen bedenimi ısıtsan,
Sımsıkı sarılıp da bırakmasan beni.
Gelemeyeceğini biliyorum.
Öldüğünü sindiremiyorum.
Yüzümü güldüremiyorum.
Yokluğuna alışamıyorum.
Ölür müyüm sabaha?
Kavuşur muyum sana?
Karşılaşır mıyız orada?
Bulabilir miyim seni?
Çok özledim seni, ne zaman biter bu hasret?
Gelde, dinleyemediğim hikayelerinden bahset.
Söz, ben susacağım, sadece seni dinleyeceğim.
Yeter ki geleceğini bileyim, seni karşımda göreyim.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anlatıcı, sevdiğinin yokluğuyla baş başa kalmış; onun yokluğunu, yaşamın her anında hissediyor. Her duygu, her düşünce sevdiğiyle ilgili; gözlerden dökülen yaşlar, sessizlik, bedenin üşümesi, kalbin atışları… Hepsi yoklukla yoğrulmuş. Anlatıcı, kaybı kabullenemiyor, ölümüyle yüzleşemiyor ve bir gün yeniden karşılaşma umudunu taşıyor. Özetle, hikaye ölüme rağmen devam eden, sessiz ve sarsıcı bir hasretin, kaybolan bir sevginin derin izlerini gözler önüne seriyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!