Bahar yeli yağız
Bahar yeli hafif anam!
Bir esinti çeker
Otuz yaş öncesi
Bu sefer öyle değil
Sevdiğim bu gün hayalimde
Bir köşeye koydum bıkkınlığımı
Tırmandım bir tepeye, şöyle yüksekçe..
Okşayan hafif bir rüzgar eşliğinde
Hızlandı ayaklarım
Koşmaya başladım doruğa varmadan
Susmak yaşamak demektir
Hayata onla bakar onla anlarsın
Düşüncene hülyana varır taşarsın
Susmak coşmak demektir
Anlatamadığını hayaline açarsın
Ey içimde aşkla sonlanan
Hezeyanlarımın Tanrısı!
Matem gecelerinin
Sonu gelmez kaygısı!
Sen, iblisin pençesinde
Benliğin umarsız yazgısı
Şebnem gölgede söyler türküsünü
Sevda ninnileri ağır gelir
Öğle güneşinde
Yakamoz perçimleyen huzura
Zambak bilirdi
Yoktu hiç sonu
Alaca bir tepenin
Esinti almaz yamacındaydım yar
Yine gelmedin
Olsun ama kalbimdeydin
Kırık pençesinde kartalın
Bilsem de gelmeyeceğini
Veririm doruklara kendimi
Ya da esirgeyeceğini
Ask katılmamış her şiiri
Estirip de ruzgarın beni
Gelmedin
Ben de sormadım..
İçimde sakladığım
Yokluğunu açığa vurmadım
Kur yapan çiftlerin gölgesinde
Ne kömür kokan
Arka sokakların
Kasvetli havası
Anlar beni
Varoşlarında İstanbul'un
Ne de raksa doymaz
İsyanlarımın en güzeli sana sevdiğim
Kaynağı tutkun bir insan kalbinin
Bağırtılarının tümü sana sevdiğim
Boğuluyorken içinde çaresizliğin
Yavrusunun uzanan elini geri çeviren ananın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!