Düşmez yüzü elbet bu cihandan biz utandık
Yatsak da müebbet sonu gelmez biz uyandık
Bitmez tabi elbet bu jiletten gani sözler
Bekler bizi millet susaraktan yolu gözler
Bataklığa güller diken
Tek sözüne bileğim’ kesem
Göğsümdeki en son diken
Senin için düştü ecem
Metroda tutsaydım eğer
Benim istanbulum sensin
Neylerim ki serde beyazıtlık
Yıldırım ordularınla gelen
Nedir ki kursağımda baldıran
Ahdetmeye imtina melun
Davasızlığınla mazursun
De ki kimsin sen, cevaplayayım
Adım ibrahim sen ise koyun
Halt etmiş seni tanıyan
Çıplak utançtır cehennem oduna har
Çığlık çığlığa etmediğim her intihar
Çarnaçar üryan kalınca hem an hem ar
Kırçıllara örtsen beni ölümsüz esintine kar
Kalk şimdi bir egeden otur çıplak bozkırlara
Bir vakit arnavut kaldırımlarına
Bağdaş kurup ölümü dilendiğim
Caddelerde nefesim yettiği kadar
Şimdi bağırmak istiyorum adını
Yalnız başıma bahçelere girip
Yavrucuğum
Bu sabah uyanıverdim
son kez tövbelere koşmaktaydım
Baktım sabah dediğim bir anda dahi
Güneş doğmamıştı daha, vazgeçtim
Son kez vazgeçtim türkülerini ıslıkladım
Sar sarma ulus pazarından
yağmur kabartısı yapraklara
Sorsana metroda bana hep, niçin
(Heyecanıma hakim olamayarak
Belki çocukca)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!