kısıktan bir ses
kar altında
duyulmuyor nefes
girmiş kardan toprağa
topraktan kara
üşüyor
düşünceleri nefesi sesi
dinliyor
belki de pişmanlık denilen
sudan içiyor
ağlayamıyor
sesini duyan yok
gülse
gülmenin anlamı yok
gülemiyor
bekliyor
her can gibi
her kan gibi
kar altında
ölmeden
ölümü içiyor
kaçınılmaz son
…..
…..
ölüyor
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 09:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)