Dağların ayaz soğuğundan kopmuş,çığırından çıkmış bir kar kütlesiyim ben.
ürkek ama istikralı ve hızla süzülüyorum ben yamaçtan aşağı doru.
yaralı ceylan gibi sekiyorum bazan, kapana bastımda pes etmedim ben.
sıkışısamda gecenın ayazında, kanasam ve donsamda, hızla büyüyorum ben.
önüme çıkanı kendime katıyorumda, kımseden korkmuyorum, korkutuyorum.
hani çığ misali barıyerler bana güç olur, gücüme eklenir olur benim.
aşarım he yar'ı sana ulaşırım, bezgin değilim gezginim gezgincan.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Çığ, evet ulaşır gitmek istediği yere...
ama hayata bakış o kadar hızlı ve yıkıcıdır ki... kaybeder // yıkarken...
bilmek yıktığını şanstır hayatta, bakışları onarma adına...
selamlar Gezgincan Bey...tebrikler yazı için...
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta