Çiftin Çifte Yalnızlığı Şiiri - Attila İ ...

soğuk ağaçlar yapraklan buz tozu
fahişeler kırmızı ağzı burnu duman
hiç kimse bilmiyor kaybolduğumuzu
ne polis ne basın ne haber bir radyodan
tarlabaşı'ndaki yamuk bir oteldeyiz
asansörde küf kokusu koridor kimsesiz
kimliğimiz yakışmıyor başkasını denedik
ben dolu tabancayım o dalgalı bir deniz
camlar sabah oluyor bütün gece seviştik
hâlâ duman tütüyor kalçalarından
en büyük kumar ölmek hiç anlaşılamadan
yoksa deneyecek miyiz bu tatsız kumarı
kim kurtulmuş çiftlerin ağır yalnızlığından
biri öbürünün kazılmamış mezarı
çok gençtik belki ondan bunu kestiremedik
çiftin çifte yalnızlığı en büyük rezillik