Çiçeksiz Gel, Kokun Yeter

İstemem kimseyi kabrimin başında,
Yaşarken ne ettim, ne gördüm şu fâni dünyada
Sürüklendi benliğim, savruldu ruhum
Sen benim süveydamsın.

Kabrim, çiçeksiz olsun
Nefesim baharlarla, sönüp gittiğinde
İstemem, istemem, istemem
Çiçeğinizi istemem, duanızı istemem.

Bir tek, seni isterim
Yılda, ayda bir kere gel
Sen de çiçeksiz gel
Toprağım, kokunu alsın yeter,
Ruhum senden başka neyle susar?

Ne mezar taşı, ne tarih kalsın,
Ne de hatıra sözler düşsün ardımdan,
Bir tek bil ki;
Bu toprak bir seni bekler, suskunluğunda…

23/06/2025
Sinem Özdemir